οστεοβόρος

-ο, θηλ. και -α

αυτός που φθείρει, που καταστρέφει τα οστά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀστέον / ὀστοῦν + -βόρος (< βορά), πρβλ. χρονο - βόρος].